مردان نمکی

مردان نمک سود باستانی در معادن ایران

باستان شناسان اعلام کردند که ششمین جسد مومیایی طبیعی در معدن نمک « چهرآباد » کشف شده است . این جسد که تحت تاثیر خواص نمک بطور طبیعی مومیایی شده ، با قدمتی نزدیک به 18 سده ، اخیرا در پی بروز بارندگیهای شدید در منطقه آشکار گردیده است . این معدن نمک در منطقه « حمزه لو » در نزدیکی شهر زنجان واقع شده است .

دانشمندان بر این باورند که مومیایی مذکور ، معدنکاری متعلق به دوره امپراطوری رومی ها ( اشکانیان؟ ) است که در اثر وقوع زلزله کشته و در زیر شده سنک معدنهای حاوی نمک مدفون شده است. دوره زندگی مومیایی های پیدا شده در ایران به دوران هخامنشی (539 تا 333 پیش از میلاد ) تا دوران ساسانیان ( 240 تا 640 میلادی )  مربوط میشود.

این مردان نمکی گنجینه ی علمی بی نظیری هستند و میزان سالم ماندن آنها طی سالهای متمادی اطلاعات بسیار ارزشمندی را درباره شیوه زندگی ایرانیان آن دوره نشان میدهد. برای نمونه ، موها، ریش و زیورآلات آنان تقریبا دست نخورده باقی مانده و غذایی که آنها پیش از مرگ خورده بودند در معده هایشان یافت شده است.

این یافته باستانی جدید باعث شده تا بحثهایی یرامون میزان توجه مقامهای ایرانی به چگونگی جداسازی و حفظ این اجساد مومیایی مطرح شود . از قول برخی مقامهای ایرانی گفته شده که 5 جسد مومیایی قبلی به میزان کافی زمینه ی مطالعاتی برای دانشمندان بوجود آورده و بهتر است این مومیایی جدید تا آینده نه چندان دور در زمین باقی بماند.

اخیرا در رسانه های ایران از قول مدیر مرکز تحقیقات باستان شناسی ایران بیان شده است که ایشان مخالف جداسازی این مومیایی تازه از محل طبیعی آن است ، زیرا بنا به باور ایشان، تجهیزات و امکانات لازم برای نگهداری آن وجود ندارد .

شعر شیراز

تا حالا شعر شیرازی خوندین؟

گف میباس عینهو مجنون بیشی گفتم رو چیشُم 

 گف میباس اِیلون و ویلون بیشی گفتم روچیشُم

گف میباس صُب تُ پسین اِنگو دیونا تو کوچا

پیش رو مردم لوت و عریون بیشی گفتم رو چیشُم

گف میباس بچام اگه دور ِتُ دسّک بزنن

نَ که یی د—فه پشیمون بیشی گفتم رو چیشُم

گف میباس خاطر ما ر اَی بُخُی از دل و جون

آیه وایی تو بیابون بیشی گفتم رو چیشُم

گف میباس پُی پتی اِقّد بُدُوی ئی بَرئوبَر

تُ که از خسّگی داغون بیشی گفتم رو چیشُم

گف میباس اگر نخواسّم که تُ جون در ببری

دیگه از هَسّی و از جون بیشی گفتم روچیشُم

وختی دید تو عشق ما شیله پیله نیس بُ خنده گف

نَمیخواد خیلی هراسون بیشی گفتم رو چیشُم