شعری با گویش شیرازی
تو چیشوی نازو سیاه تو همش زل میزدم تویادنه؟
حرف از عشق و محبت بو دل خل میزدم تو یادته؟
تا که یی روز میون باقی روزا تطیل میشد
زمین و آسمونو بهم میبافتم تا دل تو وا بشه تو یادته؟
خواب هر شب که میخاس شوروع بشه
سرت, روی سینه ی خودم میذوشتمکه غما فنا بشه تویادته؟
آمو یی روز که میون من و تو جلدی جغید یی اولولک
فمیدم قصه ما نقل هزار و یی شبه تویادته؟
قلب ما عین شیشن میون بحثوی خودمون
گفته بودم که شیشم پیرکس داره بری, خودش تو یادته؟